Page 35 - Gümüşhane Vizyon 27.Sayı

ŞİİR

Demiyor

Tutuklum değilsin, tutkunsan bile
Ürperir yüreğim yutkunsan bile
Gözlerin bir anlık gelip de dile
Git! Dese giderim… Ama demiyor

Ey bu şehre rengini veren kadın
Susarsam, söylenmez sanırdım adın
Hayalim elinde esirken yâd’ın
Bit! Dese biterim… Ama demiyor

Işık mı varlığın yoksa gölgemi
Yüreğin bilmem ki emin bölge mi?
Ruhum sularında kaybolmuş gemi
Bat! Dese batarım… Ama demiyor

Gülüşün geceye gözyaşı döker
Umudum önünde boynunu büker
İstese kalbimi yerinden söker
At! Dese atarım… Ama demiyor

Kantardaki Put

Koşma sır peşinden, bu iş sırsızdır
Zamana güvenme büyük hırsızdır

Sorusu olmayan cevapsın, anla
Bir binasın ancak kemik ve kanla

Bir resmin aynada resmi gibisin
Yokluğun zirvesi, varlığın dibisin

Alınmaz bir yol bu atla, arşınla
Cismini harap et, aklı kurşunla

Beden bir libastır, ruha giyilmiş
Rükuda biri dik, biri eğilmiş !

Gözün dikip bakma, gerçeği seçmez
Gerçeğin kervanı, bu yoldan geçmez

Kalbiyle duyana, kulak bir yüktür
Eşeğin kulağı neden büyüktür ?

Kantarla tartılan putun hamalı
Ruhun çıplak gezer, kalbin yamalı

NİSAN 2020 33